සිතුවිල්ලක නවාතැන

Sunday, June 20, 2010

ජීවිතය ඉල්ලා මා හැඬූ හැටි...


මටද වැඩියෙන් නුඹට පෙම්බැඳ
නුඹ නමින් මා හෙළු කඳුළැලි
ජිවිතේ හැටි පසක් කළ හැටි
මටම පුදුමය නුඹට නොදැණුන
සුසංවේදී මසිත හැඬවුව
නුඹේ ගොරහැඬි වචන රළු වුව
ජීවිතය ඉල්ල මා හැඬූ හැටි
තවම මතකය වසන්තය අග
නුඹෙන් වෙන්වී ගෙවුණු කාලය
ජීවිතය මට කියාදී ගිය
වෙනස් නොවෙනා එකම දහමක්
ලොවේ නැති බව පසක් කල නුඹ

3 comments:

  1. නුඹට වැඩියෙන් මටම පෙම් බැද
    මගේ දිවියම නුඹම විය
    ලොවේ දහමට
    අවනතව ගිය කල
    අසරණයි මා
    වසන්තය අග
    නෙතේ කුදුලැල්
    ගලා යන්නට
    එපා කිසි විට නවත ගන්නට
    ගලන කදුලින් මගේ මතකය
    තෙමා බොද වේවි
    යලි සිහි නොවෙන ලෙස

    ReplyDelete
  2. පසන්-
    ලස්සනයි..දුක හිතෙනවා




    සෝරෝ-
    බොහොම ස්තූතියි

    ReplyDelete